Jadwiga Haber urodziła się w Żytomierzu na początku XX w. W latach 30. XX w. mieszkała i pracowała w Łucku na Wołyniu. W okresie okupacji niemieckiej zaangażowała się wraz z mężem, Bolesławem w działalność konspiracyjną w wołyńskiej Delegaturze Rządu. Po ponownym zajęciu miasta przez Armię Czerwoną Haberowie, zagrożeni aresztowaniem, raz z przyjaciółką, Bronisławą Łuczyńską próbowali się ukryć w Krzemieńcu. Tam zostali aresztowani przez NKWD w maju 1944 r. Po długim śledztwie skazano ich zaocznie na wiele lat łagru. Karę odbyli w obozach w okolicach Karagandy w Kazachstanie. Następnie skierowano ich na zesłanie w Krasnojarskim Kraju. Do Polski wrócili pod koniec 1955 r. Wspomnienia z okresu wojennego Jadwiga Haber zaczęła spisywać na początku lat 70. XX w. Narrację zamyka opis pobytu w więzieniach śledczych w Kijowie i Charkowie w latach 1945-1946. Tom będzie dopełnieniem wcześniejszej edycji  listów Jadwigi i Bolesława Haberów z obozów i zesłania (https://ksiegarniaipn.pl/ksiazka/nie-jestesmy-calkiem-zapomniani-listy-jadwigi-i-boleslawa-haberow-z-lagrow-i-zeslania-w-zsrr-z-lat-1946-1955-malgorzata-ruchniewicz-red,303252).